این نخستین باراست ونخستین لحظه که دستِ تو را به دست می گیرم.طراوت یک پرده ی نقاشی_ که اَبَرکارباشد_ هرگز ازمیان نمی رود.لطافت وژرفای یک غزل ناب هم.
چرا دست های انسان بایدچیزی از یک پرده ی نقاشی ویک غزل ناب کم داشته باشد؟
ماعادت کرده ایم که رابطه هارافرسوده کنیم وهرارتباط فرسوده ای ،لطافت خود را ازدست می دهد.
یک عاشقانه ی آرام
نادرابراهیمی
با لذت تمام خواندمش وهنوز احساس شوروشعف عجیب پس از خواندنش با من باقیست.
هرباروقتی ازسفری به ایران برمی گردم،دوست دارم سرفروبیافکنم وبرخاک سرزمینم بوسه ای بیافشانم.این اولین باراست که چنین‌حسی نداشتم.
برعکس ،پاره ای از تنم‌را جاگذاشته بودم پشت خطوط مرزی،خطوط بی راه وبی روح مرزی.خطوط « میداین بریطانیای کبیر»! پاره ای از نگاه من مانده بود درنگاه دخترهشت ماهه...
بلاکش هندوکش..
رضاامیرخانی بانثرزیباوقلم‌خاصش در این کتاب ،سفرکوتاه وپرماجرایش به افغانستان را روایت می کند.
فضای حرم دیگرفضای شب هاوروزهای قبل نبود.همه چیزتغییرکرده بود.
انگار تازه می فهمیدم که امام رضاعلیه السلام فرزند کدام مادر بوده اند!
وقتی خواستم از کنارفاطمه رد شوم وبه سمت بچه هابروم ،دیدم فاطمه زمزمه می کند:
امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا زخون عاشقان این دشت دریا می شود
بعدهم بالحن اندوهباری ادامه داد:
«اللهم ارزقنا شهادة فی سبیلک»
........
از اولی که کتاب ودست گرفتم نتونستم مدت طولانی کنارش بذارم.
۴۸۰ صفحه کتاب و درمدت کوتاه دوسه روزه تموم کردم.
وتمام مدت بادختران آفتاب زندگی کردم.
بی شک برای من که تقریبا کتاب بازم، این کتاب یه آفرینش بدیع وخلاقانه بود از مسائلی که همه مون این روزها به نحوی درگیرش هستیم.
سؤالات ودغدغه های مربوط به بانوان ،خیلی ظریف وزیبا وعلمی درقالب این داستان بهش پاسخ داده شده.
لطفا
این کتاب رو بخونید.حتی شما دوست عزیز!
دختران آفتاب.چاپ بیستم.امیرحسین بانکی.بهزاد دانشگر.محمدرضاهدایتمند
