هرباروقتی ازسفری به ایران برمی گردم،دوست دارم سرفروبیافکنم وبرخاک سرزمینم بوسه ای بیافشانم.این اولین باراست که چنین‌حسی نداشتم.
برعکس ،پاره ای از تنم‌را جاگذاشته بودم پشت خطوط مرزی،خطوط بی راه وبی روح مرزی.خطوط « میداین بریطانیای کبیر»! پاره ای از نگاه من مانده بود درنگاه دخترهشت ماهه...
بلاکش هندوکش..
رضاامیرخانی بانثرزیباوقلم‌خاصش در این کتاب ،سفرکوتاه وپرماجرایش به افغانستان را روایت می کند.
